Γκόμενες...

Περίπτωση 1η:

(Ζευγάρι, στο τηλέφωνο)

- Θα βρεθούμε το βράδυ, μωρό μου;

- Εεεε, βασικά [...], να το αφήσουμε για άλλη μέρα; Έχω τρομερό πονοκέφαλο σήμερα...

(μεγάλη πληγή ο πονοκέφαλος)

Περίπτωση 2η: 

(Άγνωστοι, στο μπαρ μετά τις πρώτες συστάσεις)

- [...] έχεις σχέδια για αύριο;

- Όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι χαζοδουλίτσες. Εσύ, [...];

- Άσε, εγώ πρέπει να καθαρίσω το σπίτι. Πήρε φωτιά το διαμέρισμα της διπλανής και έχω γεμίσει στάχτες. Χαμός σου λέω!

(καλή η καθαριότητα, αλλά με τέτοια ατάκα για φλερτ, γέμισαν στάχτη οι προσδοκίες!)

Περίπτωση 3η: 

Την επομένη πρώτου ραντεβού, που κύλισε συμπαθητικά και σφραγίστηκε με φιλί για καληνύχτα. Χτυπάει το τηλέφωνο: 

- Γεια σου, τι κάνεις; Πέρασα πολύ ωραία χθες. Θέλεις να βρεθούμε ξανά το βραδάκι;

- Και γω πέρασα όμορφα, αλλά σήμερα δεν μπορώ. Να τα πούμε αύριο;

- ΟΚ. Θα μιλήσουμε αύριο.

Περνάει λίγη ώρα... Μεσολαβούν πέντε συνεχόμενα sms, με διαδοχικό περιεχόμενο: "έλα, σε παρακαλώ, πες ναι. θέλω να σε ξαναδώ ΣΗΜΕΡΑ" / "Απάντησε μου, γιατί δεν απαντάς;" / "Κατέβα, έχω έρθει και σε περιμένω. [...] μ' ακούς, σε περιμένω!" Αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο επίμονα:

- Έλα, πού είσαι επιτέλους; Γιατί με αποφεύγεις;

- Δεν σε αποφεύγω. Σου είπα ότι δεν μπορώ να σε δω σήμερα και σε παρακαλώ, μην συνεχίζεις έτσι, γιατί θα αρχίσω να ενοχλούμαι.

- Δεν είναι δυνατό, ρε πούστη μου. Πάλι η ίδια ιστορία! Βέβαια, ούτε εσύ διαφέρεις, γιατί να πιστέψω ότι διαφέρεις; Πρώτα φιλιά και υποσχέσεις και μετά δεν σε ξέρω, δεν σε είδα. Δεν μπορεί κάποιο λάθος θα κάνω, προφανώς είναι δικό μου το σφάλμα! Έχω φτάσει τα 40 και δεν έχω έναν άνθρωπο πλάι μου, σίγουρα εγώ φταίω [...]! Πες μου τι, τι φταίει, τι; Πες μου! Δεν θέλω πολλά, ρε γαμώτο, [...] μια αγκαλιά! Τελείωσε, δεν θέλω να σε ξαναδώ, μην μου ξανατηλεφωνήσεις ποτέ! (Κλείνει το τηλέφωνο)

(τι σου κάνει η κρίση ηλικίας, ειδικά αν συνοδεύεται από κρίση υστερίας!)

Για να συμπληρώσετε τα κενά [...], διαβάστε παρακάτω:

Περίπτωση 1η:

(Ζευγάρι, στο τηλέφωνο)

- Θα βρεθούμε το βράδυ, μωρό μου;

- Εεεε, βασικά, Μαίρη μου, να το αφήσουμε για άλλη μέρα; Έχω τρομερό πονοκέφαλο σήμερα...

Περίπτωση 2η: 

(Άγνωστοι, στο μπαρ μετά τις πρώτες συστάσεις)

- Χάρηκα για τη γνωριμία, Ηλέκτρα. Για πες μου, έχεις σχέδια για αύριο;

- Όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι χαζοδουλίτσες. Εσύ, Παναγιώτη;

- Άσε, εγώ πρέπει να καθαρίσω το σπίτι. Πήρε φωτιά το διαμέρισμα της διπλανής και έχω γεμίσει στάχτες. Χαμός σου λέω!

Περίπτωση 3η: 

Την επομένη πρώτου ραντεβού, που κύλισε συμπαθητικά και σφραγίστηκε με φιλί για καληνύχτα. Χτυπάει το τηλέφωνο: 

- Γεια σου, τι κάνεις; Πέρασα πολύ ωραία χθες. Θέλεις να βρεθούμε ξανά το βραδάκι;

- Και γω πέρασα όμορφα, αλλά σήμερα δεν μπορώ. Να τα πούμε αύριο;

- ΟΚ. Θα μιλήσουμε αύριο.

Περνάει λίγη ώρα... Μεσολαβούν πέντε συνεχόμενα sms, με διαδοχικό περιεχόμενο: "έλα, σε παρακαλώ, πες ναι. θέλω να σε ξαναδώ ΣΗΜΕΡΑ" / "Απάντησε μου, γιατί δεν απαντάς;" / "Κατέβα, έχω έρθει και σε περιμένω. Τώνια, ακούς, σε περιμένω!" Αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο επίμονα:

- Έλα, πού είσαι επιτέλους; Γιατί με αποφεύγεις;

- Δεν σε αποφεύγω. Σου είπα ότι δεν μπορώ να σε δω σήμερα και σε παρακαλώ, μην συνεχίζεις έτσι, γιατί θα αρχίσω να ενοχλούμαι.

- Δεν είναι δυνατό, ρε πούστη μου. Πάλι η ίδια ιστορία! Βέβαια, ούτε εσύ διαφέρεις, γιατί να πιστέψω ότι διαφέρεις; Πρώτα φιλιά και υποσχέσεις και μετά δεν σε ξέρω, δεν σε είδα. Δεν μπορεί κάποιο λάθος θα κάνω, προφανώς είναι δικό μου το σφάλμα! Έχω φτάσει τα 40 και δεν έχω έναν άνθρωπο πλάι μου, σίγουρα εγώ φταίω που είμαι ένας άντρας μόνος! Πες μου τι, τι φταίει, τι; Πες μου! Δεν θέλω πολλά, ρε γαμώτο, κάποια να γείρω πάνω της, μια αγκαλιά! Τελείωσε, δεν θέλω να σε ξαναδώ, μην μου ξανατηλεφωνήσεις ποτέ! (Κλείνει το τηλέφωνο)

Σημ. Όλες οι παραπάνω καταστάσεις είναι αληθινές και όχι δημιούργημα της αχαλίνωτης φαντασίας μου! Τα ονόματα άλλαξαν προς χάριν διακριτικότητας.