Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Κοσμοθεωρίες (μια ανούσια ιστορία για αγρίους)


Η κοσμοθεωρία σου λέει: εγώ μπορώ να ξενοπηδάω όταν είμαι σε σχέση, είμαι άνδρας, εσύ αν το έκανες θα ήσουν απλώς μια θλιβερή γκόμενα

Η κοσμοθεωρία σου λέει: δεν λέω ποτέ ψέματα, εκτός από αυτά που λέω για να πηδήξω / Η κοσμοθεωρία σου λέει: δεν είμαι ασυνεπής, αυτά δεν είναι ψέματα

Η κοσμοθεωρία σου λέει: με περίμενες ώρες κάτω από την πόρτα μου; είσαι ερωτευμένη σε βαθμό απελπισίας - όταν σε περίμενα εγώ δυο ώρες; σιγά το πράγμα, αυτό ήταν γιατί ήθελα να (σε) πηδήξω

Η κοσμοθεωρία σου λέει: μπορώ να σε πηδάω στο σπίτι μου, πάνω στο "συζυγικό" μου κρεβάτι, αλλά δεν μπορώ να σε κεράσω έναν καφέ αν βρεθείς στα μέρη μου / Η κοσμοθεωρία σου λέει: φυσικά και δεν είμαι ένα δειλό αρχίδι, απλώς σέβομαι την κοπέλα μου*

Η κοσμοθεωρία σου λέει: θα κάνω ό,τι μπορώ, να είσαι σίγουρη... (αρκεί να βολεύει η μέρα, η ώρα, η συναστρία, το τρίγωνο Κρόνου-Δία-Άρη, τα κέφια του υπέρτατου Όντος κ.ο.κ.)

Η κοσμοθεωρία σου λέει: ξέρεις ότι πάνω απ' όλα σε νοιάζομαι και θέλω να είσαι σούπερ ευτυχισμένη... (Λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα τώρα που έχω την ανάγκη σου να με ανεβάσεις ε;)



Η κοσμοθεωρία μου λέει: πάρε την κοσμοθεωρία σου και άντε γαμήσου!



*Αδημονώ να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας που αποδεικνύει ότι μια γυναίκα αναγνωρίζει ότι ο άνδρας της τη σέβεται όταν αυτός δεν θα πιει έναν δημόσιο καφέ με μία παλιά ερωμένη, και όχι όταν δεν θα ξενοπηδήξει στο ίδιο τους το κρεβάτι

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

plus one is the loneliest number














Ερωτεύεσαι... τρως τα μούτρα σου...

Δεν ερωτεύεσαι... πάλι τρως τα μούτρα σου...


Αυτός που ερωτεύεσαι αλλά δεν σε ερωτεύεται ερωτεύεται μιαν άλλη και τρώει κι αυτός τα μούτρα του...


Καμία ελπίδα... 


but still... love will triumph in the end...   NOT!

Σάββατο 20 Απριλίου 2013

Άσμα ασμάτων


Η ακρόαση επιβάλλεται δυνατά την ώρα της εκτέλεσης τελετής βουντού με αποδέκτη τον πρώην 

:P :P :P 


ΕNJOY!


http://www.youtube.com/watch?v=T96p7v72qzQ

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Becoming a cynical bitch (A short horror story)



Η διαδικασία έχει ως εξής:

Γνωρίζεις έναν μαλάκα. (Ψάχνεις να βρεις διάφορα επίθετα για να τον δικαιολογήσεις: δύσκολος, απρόσιτος, ανώριμος συναισθηματικά, ανένταχτος, ανεξάρτητος, πολυγαμικός, κουλουπού, κουλουπού. Αλλιώς: μαλάκας) Τον ερωτεύεσαι. Πρώτον, γιατί έχει κρυμμένες χάρες, όχι αυτές στο παντελόνι του, άλλες, ψυχικές και εγκεφαλικές που σε γοητεύουν. Δεύτερον, γιατί έχει κι άλλες κρυμμένες χάρες πράγματι στο παντελόνι του, που σου θολώνουν την ορθή κρίση. Τρίτον, γιατί είσαι ηλίθια γυναίκα που πιστεύει στα παραμύθια ότι ο μαλάκας θα μεταμορφωθεί από τη δύναμη της αγάπης σου. Ο μαλάκας δηλώνει απερίφραστα νωρίς νωρίς ότι δεν θέλει να συνάψετε δεσμό γιατί αυτός δεν είναι "για σχέσεις", αλλά σου κάνει την τιμή να σε συμπεριλάβει στη λίστα των γυναικών που μπορούν να χαίρονται τη συντροφιά του, όποτε αυτός θέλει. Ο χρόνος περνάει και κάπου εκεί που εσύ έχεις χωνέψει ότι αυτός δεν είναι "για σχέσεις" και χαίρεσαι την ελεύθερη σχέση σας, μπλέκει με την πρώτη πιπίτσα που θα βρει (εναλλακτικό σενάριο: με την πρώην του) που φέρει απαραιτήτως το καμουφλάζ της "εναλλακτικιάς". "Ερωτεύεται", συζεί, παντρεύεται, αμολάει και δυο κουτσούβελα, αλλά εσένα συνεχίζει να θέλει να σε πηδάει, γιατί είναι άντρας και το κέφι του θα κάνει, ενώ εσύ αν πήγαινες μαζί του ενώ είχες σχέση, θα έμπαινες στην κατηγορία "θλιβερή γκομενίτσα που έχει μονάχα τον π@@τσο στο μυαλό της". Εν τω μεταξύ, σου έχει γαμήσει ό,τι έχεις και δεν έχεις, της ψυχολογίας συμπεριλαμβανομένης (και λες πάλι καλά που δεν σου γάμησε και την κολλητή, την αδερφή και την μαμά σου που είναι milfάρα), αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι η κατάθλιψη δεν σου ταιριάζει διότι αν μη τι άλλο δεν είσαι από αυτές που αδυνατίζουν όταν στεναχωριούνται, αντιθέτως έχεις κοντέψει να γίνεις μοσχάρα. Ρίχνεις λοιπόν μια μούτζα στο παρελθόν, στον μαλάκα και στις χάρες του και προχωράς. Βγαίνεις ατελείωτα ραντεβού, στα οποία ακούς για εκατοστή φορά από τα 18 σου το σενάριο "ήμουν καλό παιδί αλλά η πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκα ήταν σκύλα και αυτή φταίει που τώρα δεν μπορώ να εμπιστευτώ γυναίκα", τους ανταπαντάς με το ίδιο κλισέ σενάριο "είμαι σκύλα, για τις ευθύνες απευθυνθείτε στον πρώην μου, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο διαθέσιμα δια παν ενδιαφερόμενον" και το παίρνεις απόφαση ότι ο έρωτας έχει πεθάνει, άρα δεν υπάρχει και κανένας λόγος να κάνεις σχέση χωρίς να υπάρχει έρωτας. Συνειδητοποιείς πόσο καλά περνάς μόνη σου και σκέφτεσαι ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνεις σχέση ούτε καν για να βγουν πιο εύκολα τα γεράματά σου: οι άνδρες πεθαίνουν νωρίτερα από τις γυναίκες, οπότε πάλι μόνη θα μείνεις. Αντιθέτως, σκέφτεσαι σοβαρά να κάνεις/υιοθετήσεις ένα παιδί, για να έχεις τουλάχιστον κάποιον νεότερο να σε νοιάζεται και να σε γηροκομήσει. Τέλος, συνειδητοποιείς κάποια στιγμή ότι η εποχή της φρίκης σού έχει έχει αφήσει μία πολύτιμη κληρονομιά: αστείρευτη έμπνευση για κείμενα ρομαντικά, μελαγχολικά, σαρκαστικά, χιουμοριστικά, σεξουαλικά, ερωτικά... Κείμενα που πρέπει να τα κάνεις βιβλίο, μη σου πω και σενάριο με τόσο σεξ και βία που μπροστά του το sex and the city θα μοιάζει με ξενέρωτο άρλεκιν, για να χεστείς επιτέλους στο τάλιρο. Και ξεκινάς με την αφιέρωση: to my beloved Mr. X who made me the bitch I am.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Χωρίς αναπνοή



Καμιά φορά, σπάνια, μου συμβαίνει αυτό που πάθαινα συνέχεια μαζί σου τότε. Ένας επίμονος πόνος σε ολόκληρο το σώμα μου, πάνω στο δέρμα μου, που ξέρω ότι θα μου περάσει μόνο αν έρθεις και με εξαφανίσεις μέσα στην αγκαλιά σου... κι εγώ κολλήσω σφιχτά πάνω σου κρατώντας την αναπνοή μου για να μην κυλήσει ο χρόνος. Δεν το είχα νιώσει ποτέ ως τότε και δεν το ξανάνιωσα ποτέ έκτοτε... μόνο πού και πού ακόμη μαζί σου. Στριφογυρνάω στο κρεβάτι μου και ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να φύγει, ξέρω ότι ειναι ο πόνος της απεξάρτησης από σένα και το σώμα που θυμάται... Θυμάμαι τότε τα λόγια ενός πρώην χρήστη που μας είχε μιλήσει στο σχολείο, πολλά πολλά χρόνια πριν: 'όταν ήμουν στη φάση της απεξάρτησης από τον εθισμό, οι πόνοι ήταν τόσο αφόρητοι που πήγαινα και χτυπούσα χέρια και πόδια στον τοίχο τόσο δυνατά για να τα σπάσω και έτσι να μπορέσω να ξεχάσω τον άλλον πόνο, εκείνον τον αφόρητο πόνο' 
Και νιώθω και 'γω περίπου το ίδιο...