Γυναίκες με Η κεφαλαίο...

Πόσο καιρό τώρα, ήθελα διακαώς να γράψω ένα κείμενο με τίτλο "Άντρες με Μ κεφαλαίο" και ανάλογο σπαρταριστό περιεχόμενο (ναι, τους μαλάκες εννοώ)! Διότι παρόλο που αγαπώ τους άντρες, όσο να 'ναι μπορούν να γραφτούν δυο-τρία λογάκια για τις περιπτώσεις που μας τα κάνουν λίγο μπάχαλο, για να το πω κομψά. Πάνω όμως που άρχισα να αναλογίζομαι διάφορες από τις γλαφυρές ιστοριούλες που κατά καιρούς έχω δει/ζήσει/ακούσει και που θα πρόσφεραν μπόλικη τροφή και επιχειρηματολογία στα λέγομενά μου, συνειδητοποίησα ότι κάθε άντρας με Μ κεφαλαίο είχε κάπου εκεί δίπλα του μια γυναίκα με Η ακόμα πιο κεφαλαίο (Ηλίθια, για όποια δεν το έπιασε )... 

Έτσι είναι, παίδες. Μπορεί να μην είμαι σίγουρη για το αν πίσω από κάθε πετυχημένο άντρα κρύβεται μια έξυπνη γυναίκα, έχω βεβαιωθεί όμως ότι πίσω από κάθε μαλάκα άντρα υπάρχει μια γυναίκα (και περισσότερες, συνήθως) που τον ανέχεται. Και μάλιστα, αυτή ακριβώς η ανοχή είναι που κάνει τους μαλάκες να εξαπλώνονται σαν επιδημία στην Αφρική. Διότι είτε πούμε ότι οι μαλάκες γεννήθηκαν έτσι -με ελαττωματικό DNA, δηλαδή-, που δεν το πολυπιστεύω, είτε ότι έγιναν μαλάκες (ή ακόμη κι ότι δεν υπάρχουν μαλάκες, αλλά "κανονικοί" άντρες που ενίοτε αναπτύσσουν μαλακισμένη συμπεριφορά) -πώς και γιατί, παρακαλώ στον κύριο Φρόυντ για απαντήσεις, εγώ ένα μπλογκάκι συντηρώ όλο κι όλο-, αν δεν είχαν βρει πρόσφορο έδαφος να ξεδιπλώσουν το "ταλέντο" τους, όσο να 'ναι ή θα είχαν εκλείψει ως είδος ή το ένστικτο της επιβίωσης θα τους είχε μεταλλάξει σε κάτι φιλικότερο προς τη χρήστρια. Όπου βρίσκει(ς), κάνει(ς) λέει ένα ρητό - κι αν δεν το λέει, το λέω εγώ.

Ναι, κυρίες μου, εμείς συντελούμε, αν όχι στην εμφάνιση, στην επιβίωση των απανταχού κωλόπαιδων. Και, μεταξύ μας, οι δικαιολογίες του τύπου "για τον μαλάκα μου φταίει μια άλλη γυναίκα, η μαμά του ή η πρώην" είναι δικολαβίες της δεκάρας. Διότι ακόμη κι αν αυτό ισχύει ενίοτε, εμείς γιατί ασχολούμαστε μαζί του; Για να τον "αλλάξουμε"; (εδώ γελάνε) - Γιατί σε εμάς δεν θα κάνει ό,τι στις άλλες; (ενδεχομένως. Αλλά αν και όταν κάνει;) - Γιατί είμαστε γεννημένες μαμάδες Τερέζες και μας ελκύουν οι δύσκολες περιπτώσεις; - Γιατί πιστεύουμε ότι όλοι αξίζουν μια (εκατοστή)δεύτερη ευκαιρία; - Γιατί μας αρέσει να παραμυθιαζόμαστε; -  Για να 'χουμε να λέμε; - Γιατί απ' όλα; Και ποιος είναι τελικά ο βαθμός δυσανεξίας στην μαλακία για κάθε μία από εμάς;

Έτσι, λοιπόν, αντί να σχολιάζουμε απηυδισμένες ότι ο κόσμος γέμισε μαλάκες ή ότι εμείς έχουμε τον "μαλακομαγνήτη", όπως χαρακτηριστικά έλεγε μια καλή μου φίλη, θα πρέπει, απλώς, να θέσουμε σε λειτουργία το "φίλτρο ανεπιθύμητης συμπεριφοράς"...