Ήρθα σε αυτήν την πόλη το 2008. Και βρήκα εδώ φίλους πολλούς κι αγαπημένους και μία φίλη ακόμη πιο αγαπημένη. Τότε το καλοκαίρι τελειώνε. Πλακόστρωτα στο Γκάζι, πεζοδρόμια στη Σταδίου, οι δρόμοι του κέντρου - όλα ολοφώτεινα μπροστά μας... και πάνω τους τα τακούνια μας να περπατάνε με ορμή και αυτοπεποίθηση προς το καινούριο, το άγνωστο, το μέλλον.
Μόνη παραφωνία οι σιχαμερές κατσαρίδες που προσπαθούσαμε να αποφύγουμε με χαριτωμένα πηδηματάκια, ισορροπώντας στα πανύψηλα τακούνια μας... αυτές οι κατσαρίδες, "οι αθηναϊκές" τις λέγαμε, που πετάνε και γίνονται ακόμη πιο απειλητικές, όχι σαν τις "δικές" μας τις επίγειες...
Τώρα το καλοκαίρι μόλις άρχισε. Μια βόλτα στα ίδια πεζοδρόμια ύστερα από καιρό, με την ίδια πάντα αγαπημένη φίλη, άλλα ζευγάρια παπούτσια αυτή τη φορά, χαμηλά τακούνια. Άδειοι δρόμοι, σκοτεινιά, και σαν μια δεκαετία να βαραίνει απότομα στους ώμους μου. Ένας άλλος εαυτός, μια άλλη πόλη - μόνο οι κατσαρίδες της έμειναν να τη θυμίζουν...
Μόνη παραφωνία οι σιχαμερές κατσαρίδες που προσπαθούσαμε να αποφύγουμε με χαριτωμένα πηδηματάκια, ισορροπώντας στα πανύψηλα τακούνια μας... αυτές οι κατσαρίδες, "οι αθηναϊκές" τις λέγαμε, που πετάνε και γίνονται ακόμη πιο απειλητικές, όχι σαν τις "δικές" μας τις επίγειες...
Τώρα το καλοκαίρι μόλις άρχισε. Μια βόλτα στα ίδια πεζοδρόμια ύστερα από καιρό, με την ίδια πάντα αγαπημένη φίλη, άλλα ζευγάρια παπούτσια αυτή τη φορά, χαμηλά τακούνια. Άδειοι δρόμοι, σκοτεινιά, και σαν μια δεκαετία να βαραίνει απότομα στους ώμους μου. Ένας άλλος εαυτός, μια άλλη πόλη - μόνο οι κατσαρίδες της έμειναν να τη θυμίζουν...
έτσι νιώθω κι εγώ..
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι είμαι εδώ πάνω από δεκαετία!
αλλά αντί για κατσαρίδες, έχω θέμα με τα περιστέρια!
Πολύ όμορφο κείμενο αλλά έχω την αίσθηση ότι έχει ακόμη ανολοκλήρωτες σκέψεις πάνω στο θέμα και γίνει πολύ χορταστικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλης
Καλημέρα.. Σε αυτήν την μικρή πόλη που ζω, κλείνω 6 χρόνια. Καταλαβαίνω την αλλαγή. Αλλά φοβάμαι ότι είναι κυρίως μέσα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαιρετώ.
Υ.Γ. Μισώ τις κατσαρίδες που πετάνε! Υπάρχουν και εδώ
σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλη, ναι, κρύβονται ανολοκλήρωτες σκέψεις... κάποιες έχουν βγει σε προηγούμενα κείμενα, άλλες όχι (ακόμη). Μια κατσαρίδα ήταν η αφορμή και προέκυψε έτσι αυθόρμητα...
Καλή σας ημέρα!
...
ΑπάντησηΔιαγραφήto tragoudi einai yperoxo !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Βlo! εγώ θα πω ότι δεν έχω δει πιο ατίθασες και τσαχπίνες κατσαρίδες από της Θεσσαλονίκης!
ΑπάντησηΔιαγραφήparapolu omorfh selida ayth edo mpravo sas ean epithymite deite ligo ki aytes edo isos na sas endiaferoun
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://eikonokosmos.blogspot.gr/ http://odikosouxoros.blogspot.gr/ http://plakitsaxixixi.blogspot.gr/ http://elada-love-forever.blogspot.gr/ http://enasdikosmoukosmos.blogspot.gr/ http://todasostisagapis9.blogspot.gr/ http://foteinos-logos.blogspot.gr/
Μια φορά είχα δει κατσαρίδα να πετάει (σε νησί ήταν) και δε θα ξεχάσω ποτέ τον τρόμο μου...η Αθήνα πάντως πρέπει να έχει τις περισσότερες κατσαρίδες από παντού...ευτυχώς εδώ που μένω δεν υπάρχουν τόσες...στο σπίτι μου (δόξα τω θεώ) δεν έχω δει ποτέ!!
ΑπάντησηΔιαγραφή