Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

@##@#@

Ζητάω προκαταβολικώς συγγνώμη από όσους περάσατε κατανυκτικά τη Μεγάλη Παρασκευή και έρχομαι τώρα εγώ με τις "πεζές" μου ανησυχίες να γ@###@ήσω το όλο κλίμα της ημέρας. Όσοι θεωρείτε ότι δεν το αντέχετε, ειδικά σήμερα, προλαβαίνετε να απομακρυνθείτε, διότι -προειδοποιώ- θα ακολουθήσει μεγάλο μπινελίκι!

Θέμα της ημέρας, πρώτο και τελευταίο, Α και Ω, μόνιμο και ανεξάντλητο:  Α Ν Τ Ρ Ε Σ ! ! !

ΟΚ, το έχουμε δεχτεί πια ότι οι άνδρες έχουν απλούστερο τρόπο σκέψης και λιγότερο λαβυρινθώδες εγκέφαλο από τις γυναίκες. Αυτό δεν είναι πάντα κακό (αντιθέτως, ενίοτε είναι πολύ καλό), αλλά έχει μερικές ενοχλητικές παρενέργειες, ασήμαντες αλλά και περισσότερο σημαντικές.

Ας πούμε ότι οι άντρες βολεύονται να χωρίζουν τα πράγματα σε γενικές και απλές κατηγορίες. Για παράδειγμα, για έναν άνδρα τα χρώματα είναι όλα κι όλα 6-7 βασικά: άσπρο, μαύρο, κόκκινο, μπλε, κίτρινο, πράσινο, καφέ. Δεν υφίστανται γι' αυτόν το ροζ και το φούξια - είναι κόκκινο. Ή το τυρκουάζ και το γαλάζιο - είναι μπλε. Ή το ροδακινί - είναι κίτρινο. 
Αντίστοιχα, οι λειτουργίες τους είναι περιορισμένες σε επίπεδα βρεφικής ηλικίας περίπου: μαμ, κακά και νάνι, προσθέστε το σεξ, άντε και λίγη πνευματική τροφή σε πολύ προχωρημένες περιπτώσεις.

Φυσικά, το καλύτερο του άντρα είναι να βάζει γενικώς ταμπέλες. Τον βοηθάει να αντιληφθεί τον κόσμο καλύτερα έτσι. Και έτσι μονίμως κάποια επωδός κρέμεται από το στόμα τους: "Αν έχεις πάει με πολλούς άντρες, είσαι π@#@άνα", "Αν ένας άνδρας δεν βλέπει ποδόσφαιρο, είναι γκέι". Και δια της ιδίας οδού φτάνει και σε κάτι απίστευτους συνειρμούς του τύπου: "Οι άντρες είναι άπιστοι από τη φύση τους, η γυναίκα για να πάει με άλλον πρέπει να είναι ερωτευμένη" (κούνια που σας κούναγε), "Άμα σου πάει καμία κόντρα, μη δίνεις σημασία, είναι απλώς κακογα@@#μένη" (αυτό το τελευταίο πόσο βαρεθήκαμε να το ακούμε από κάτι κομπλεξικούς τύπους που δεν τους κάναμε τη χάρη να τους κάτσουμε!!) και άλλα παρόμοια.

Έτσι, λοιπόν, κάπου ανάμεσα στο "σκέφτομαι απλοϊκά" και στο "βάζω ταμπέλες", οι άνδρες έχουν υιοθετήσει δύο all times favorite and classical ατάκες με τις οποίες πορεύονται και τις οποίες εξαπολύουν κάθε φορά που αδυνατούν να καταλάβουν το νόημα της υπόθεσης ή που τα βρίσκουν σκούρα: "Γυναίκα δεν είσαι; Δεν ξέρεις τι σου γίνεται" και "Πάλι γκρίνια;". 

Για το πρώτο, θα δανειστώ τα λόγια μιας φίλης ύστερα από πρόσφατη εμπειρία της: "Φιλαράκι, μπορεί να μην ξέρω τι μου γίνεται, αλλά πίστεψέ με, η κλειτορίδα μου ξέρω πού είναι. Πράγμα που εσύ έδειξες ότι αγνοείς! Κι αυτός ήταν ο ΜΟΝΟΣ λόγος που δεν σου κάθησα, γκέγκε;"

Όσο για το δεύτερο, έχει διαπιστωθεί εμπεριστατωμένα ότι ο τυφώνας "Παλιγκρίνια" (κατά τον "Κατρίνα") πλήττει μανιωδώς τους ανδρικούς εγκεφάλους, ακόμη και τους εκλεκτότερους αυτών, που έχουν πατάξει τα παραπάνω ανόητα κλισέ. Έτσι πηγαίνεις για μαλλί και βρίσκεσαι κουρεμένη, επειδή, αγαπητή μου, τόλμησες να δείξεις ενδιαφέρον, τόλμησες να υπονοήσεις ότι "είμαι εδώ για σένα"... πώς σου πέρασε από το μυαλό ότι μπορείς να ρωτήσεις: "και γιατί δεν μου είπες ότι δεν είσαι καλά; δεν είμαι εδώ μόνο για τον χαβαλέ", και να μη λάβεις τη γνωστή και μη εξαιρετέα απάντηση: "πάλι γκρίνια;"

Αίσχος, αγαπητή μου, πάλι γκρινιάζεις; Προτείνεται δημόσιος λιθοβολισμός και κάψιμο στην πυρά! Άντε και καλή μας (επ)Ανάσταση!












2 σχόλια: