Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Σαν σαπουνόπερα (3)

Μάιος 1997

Κάπως έτσι πέρασαν τρεις μήνες, με πολύ έρωτα και λίγη αγωνία πού και πού για το "καταραμένο παρελθόν". Kάποια μέρα, εκεί κοντά στη γιορτή του, o Κώστας ακούστηκε "κάπως" στο τηλέφωνο. Βρισκόταν στην Αθήνα, δεν είχαν βρεθεί σε εκείνη την άδειά του με την Αμαλία. "Κάπως" προβληματισμένος, "κάπως" απόμακρος, "κάπως" περίεργος. "Δεν έχω τίποτα, δεν συμβαίνει τίποτα" απάντησε επίμονα στις ερωτήσεις της Αμαλίας και εκείνη το άφησε έτσι, όμως με μια αμφιβολία να την σιγοτρώει.

Η παραδοχή ήρθε λίγες μέρες μετά. "Είχες δίκιο, δεν είμαι πολύ καλά. Σκέφτηκα πολύ αυτές τις μέρες. Θεωρώ καλύτερο να χωρίσουμε. Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα το μετανιώσουμε αργότερα. Νομίζουμε ότι ταιριάζουμε αλλά δεν ισχύει". Κεραυνός εν αιθρία! "να χωρίσουμε"; "θα μετανιώσουμε"; "δεν ταιριάζουμε"; Η Αμαλία δεν ήξερε τι να σκεφτεί, τι να απαντήσει. Μόνο ρωτούσε ξανά και ξανά: "γιατί; τι συνέβη τώρα; γιατί λες ότι θα το μετανιώσουμε;" - για να πάρει κάθε φορά την ίδια απάντηση: "θα δεις ότι έχω δίκιο. Αν δεν το κάνουμε τώρα, θα το μετανιώσουμε οικτρά αργότερα". Τα ερωτηματικά σφυροκοπούσαν το μυαλό της Αμαλίας. Πόση μεταστροφή από τη μια μέρα στην άλλη! Σχεδόν δεν αναγνώριζε τον Κώστα, που επαναλάμβανε στα τηλεφωνήματά της χωρίς ουσιαστικές εξηγήσεις: "κάποια στιγμή θα δεις ότι έχω δίκιο".

Οι μέρες άρχισαν να κυλάνε βασανιστικά άσχημα. Αρχικά, η Αμαλία προσπάθησε να κρατήσει την ψυχραιμία της και περίμενε την επόμενη άδειά του για να τον δει, να τον ακούσει από κοντά, να μιλήσουνε. Πίστευε ότι μόλις θα αντάμωναν, όλα θα έμπαιναν στη θέση τους. "Δεν μπορεί ξαφνικά να έγινε άλλος άνθρωπος. Μπορεί; Όχι, δεν μπορεί". Οι μέρες όμως περνούσαν και ο Κώστας επέμενε να κρύβεται πίσω από την ίδια μονότονη απάντηση, που την πρόφερε με έναν τρυφερό, αλλά συνάμα συγκαταβατικό, "πατρικό" τόνο σαν να έλεγε: "Ξέρω εγώ τι λέω. Εσύ δεν σκέφτεσαι λογικά. Παρασύρεσαι. Εμένα να ακούς" - και η Αμαλία άρχισε να θυμώνει. και να απελπίζεται. και να δυσανασχετεί. και να αντιδρά. "Αν είναι στην άδειά σου να έρθεις στη Θεσσαλονίκη μόνο και μόνο για να μου πεις να χωρίσουμε, μην έρθεις καθόλου". Δεν φανταζόταν εκείνη τη στιγμή που πρόφερε αυτές τις λέξεις πόσο πιο εύκολο του το έκανε. Έναν χωρισμό χωρίς εξηγήσεις, χωρίς κατά μέτωπο αντιμετώπιση. Ήθελε μόνο να προστατέψει τον εαυτό της. Να μην τον δει να έρχεται, αν ήταν μόνο και μόνο για να τον αφήσει να φύγει. Όχι, ας μην έρθει καθόλου καλύτερα...

Η μέρα της άδειας έφτασε, ηλιόλουστη... Ο Μάης στα τελευταία του, το καλοκαίρι πλησίαζε. Αυτό το καλοκαίρι για το οποίο, μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Κώστας και η Αμαλία σχεδίαζαν να επισκεφθούν τη Σαντορίνη. Η Αμαλία έφτασε στο καρτοτηλέφωνο και με ένα σφίξιμο στο στομάχι έβαλε την τηλεκάρτα στην υποδοχή. Μια τηλεκάρτα με τη λίμνη Κερκίνη, που μέχρι σήμερα βρίσκεται κάπου κρυμμένη στο "κουτί των αναμνήσεών" της. Σχημάτισε τον αριθμό του φυλακίου και όταν απάντησε ο Κώστας μία ερώτηση είχε μόνο να του κάνει: "Θα πας στην Αθήνα τελικά;" - "Ναι". 

Η Αμαλία γύρισε και κοίταξε την οθόνη του τηλεφώνου. Οι μονάδες λιγόστευαν μία μία. Και οι λέξεις της επίσης. Σκέφτηκε για ένα δευτερόλεπτο να του μιλήσει. Και ταυτόχρονα το ένιωσε τόσο μάταιο. Ο χρόνος της τηλεκάρτας λιγόστευε. Τι να του πρωτοπεί; Και τι να του έλεγε ακόμη κι αν είχε όλο το χρόνο μπροστά της. Ο Κώστας είχε αποφασίσει να γυρίσει στην Αθήνα. Τέλος. Σε αυτά τα λίγα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν το "ναι" του Κώστα υπήρχε μόνο σιωπή. Η Αμαλία έκλεισε το τηλέφωνο λίγο πριν μηδενιστεί ο χρόνος, χωρίς να πει ούτε λέξη... Ούτε ένα αντίο...

(Συνεχίζεται)





5 σχόλια:

  1. χμμμμμ.. εχω χάσει λίγο την υπόθεση..
    πάω να ξαναδιαβάσω τα προηγούμενα! :)
    και θέλουμε κι άλλο σύντομα!!! :Ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μελαγχόλησα πφφφφ

    Ελπίζω να υπάρχει μια καλή εξήγηση για την συμπεριφορά του συνονόματου! και να μην φταίει αυτή η στριμμένη η κατερίνα για όλα αυτά...

    Μια απορία περιέργειας, αυτό πρόκειται για πραγματική ιστορία ,ενθυμούμενος την περιγραφή του προφιλ, ή απλά δημιούργια φαντασίας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αληθινότατη, αγαπητέ.
      Τα υπόλοιπα στη συνεχεια της ιστορίας...

      Διαγραφή
  3. blogirl,δωσε φτερα στους ηρωες της ιστοριας,να πεταξουν μαζι...'cause they can!

    ΑπάντησηΔιαγραφή