Κοσμοθεωρίες (μια ανούσια ιστορία για αγρίους)

Η κοσμοθεωρία σου λέει: εγώ μπορώ να ξενοπηδάω όταν είμαι σε σχέση, είμαι άνδρας, εσύ αν το έκανες θα ήσουν απλώς μια θλιβερή γκόμενα

Η κοσμοθεωρία σου λέει: δεν λέω ποτέ ψέματα, εκτός από αυτά που λέω για να πηδήξω / Η κοσμοθεωρία σου λέει: δεν είμαι ασυνεπής, αυτά δεν είναι ψέματα

Η κοσμοθεωρία σου λέει: με περίμενες ώρες κάτω από την πόρτα μου; είσαι ερωτευμένη σε βαθμό απελπισίας - όταν σε περίμενα εγώ δυο ώρες; σιγά το πράγμα, αυτό ήταν γιατί ήθελα να (σε) πηδήξω

Η κοσμοθεωρία σου λέει: μπορώ να σε πηδάω στο σπίτι μου, πάνω στο "συζυγικό" μου κρεβάτι, αλλά δεν μπορώ να σε κεράσω έναν καφέ αν βρεθείς στα μέρη μου / Η κοσμοθεωρία σου λέει: φυσικά και δεν είμαι ένα δειλό αρχίδι, απλώς σέβομαι την κοπέλα μου*

Η κοσμοθεωρία σου λέει: θα κάνω ό,τι μπορώ, να είσαι σίγουρη... (αρκεί να βολεύει η μέρα, η ώρα, η συναστρία, το τρίγωνο Κρόνου-Δία-Άρη, τα κέφια του υπέρτατου Όντος κ.ο.κ.)

Η κοσμοθεωρία σου λέει: ξέρεις ότι πάνω απ' όλα σε νοιάζομαι και θέλω να είσαι σούπερ ευτυχισμένη... (Λέμε και καμιά μαλακία να περάσει η ώρα τώρα που έχω την ανάγκη σου να με ανεβάσεις ε;)



Η κοσμοθεωρία μου λέει: πάρε την κοσμοθεωρία σου και άντε γαμήσου!



*Αδημονώ να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα της έρευνας που αποδεικνύει ότι μια γυναίκα αναγνωρίζει ότι ο άνδρας της τη σέβεται όταν αυτός δεν θα πιει έναν δημόσιο καφέ με μία παλιά ερωμένη, και όχι όταν δεν θα ξενοπηδήξει στο ίδιο τους το κρεβάτι

plus one is the loneliest number

Ερωτεύεσαι... τρως τα μούτρα σου...

Δεν ερωτεύεσαι... πάλι τρως τα μούτρα σου...


Αυτός που ερωτεύεσαι αλλά δεν σε ερωτεύεται ερωτεύεται μιαν άλλη και τρώει κι αυτός τα μούτρα του...


Καμία ελπίδα... 


but still... love will triumph in the end...   NOT!

Άσμα ασμάτων

Η ακρόαση επιβάλλεται δυνατά την ώρα της εκτέλεσης τελετής βουντού με αποδέκτη τον πρώην 

:P :P :P 


ΕNJOY!


http://www.youtube.com/watch?v=T96p7v72qzQ

Becoming a cynical bitch (A short horror story)

Η διαδικασία έχει ως εξής:

Γνωρίζεις έναν μαλάκα. (Ψάχνεις να βρεις διάφορα επίθετα για να τον δικαιολογήσεις: δύσκολος, απρόσιτος, ανώριμος συναισθηματικά, ανένταχτος, ανεξάρτητος, πολυγαμικός, κουλουπού, κουλουπού. Αλλιώς: μαλάκας) Τον ερωτεύεσαι. Πρώτον, γιατί έχει κρυμμένες χάρες, όχι αυτές στο παντελόνι του, άλλες, ψυχικές και εγκεφαλικές που σε γοητεύουν. Δεύτερον, γιατί έχει κι άλλες κρυμμένες χάρες πράγματι στο παντελόνι του, που σου θολώνουν την ορθή κρίση. Τρίτον, γιατί είσαι ηλίθια γυναίκα που πιστεύει στα παραμύθια ότι ο μαλάκας θα μεταμορφωθεί από τη δύναμη της αγάπης σου. Ο μαλάκας δηλώνει απερίφραστα νωρίς νωρίς ότι δεν θέλει να συνάψετε δεσμό γιατί αυτός δεν είναι "για σχέσεις", αλλά σου κάνει την τιμή να σε συμπεριλάβει στη λίστα των γυναικών που μπορούν να χαίρονται τη συντροφιά του, όποτε αυτός θέλει. Ο χρόνος περνάει και κάπου εκεί που εσύ έχεις χωνέψει ότι αυτός δεν είναι "για σχέσεις" και χαίρεσαι την ελεύθερη σχέση σας, μπλέκει με την πρώτη πιπίτσα που θα βρει (εναλλακτικό σενάριο: με την πρώην του) που φέρει απαραιτήτως το καμουφλάζ της "εναλλακτικιάς". "Ερωτεύεται", συζεί, παντρεύεται, αμολάει και δυο κουτσούβελα, αλλά εσένα συνεχίζει να θέλει να σε πηδάει, γιατί είναι άντρας και το κέφι του θα κάνει, ενώ εσύ αν πήγαινες μαζί του ενώ είχες σχέση, θα έμπαινες στην κατηγορία "θλιβερή γκομενίτσα που έχει μονάχα τον π@@τσο στο μυαλό της". Εν τω μεταξύ, σου έχει γαμήσει ό,τι έχεις και δεν έχεις, της ψυχολογίας συμπεριλαμβανομένης (και λες πάλι καλά που δεν σου γάμησε και την κολλητή, την αδερφή και την μαμά σου που είναι milfάρα), αλλά κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι η κατάθλιψη δεν σου ταιριάζει διότι αν μη τι άλλο δεν είσαι από αυτές που αδυνατίζουν όταν στεναχωριούνται, αντιθέτως έχεις κοντέψει να γίνεις μοσχάρα. Ρίχνεις λοιπόν μια μούτζα στο παρελθόν, στον μαλάκα και στις χάρες του και προχωράς. Βγαίνεις ατελείωτα ραντεβού, στα οποία ακούς για εκατοστή φορά από τα 18 σου το σενάριο "ήμουν καλό παιδί αλλά η πρώτη γυναίκα που ερωτεύτηκα ήταν σκύλα και αυτή φταίει που τώρα δεν μπορώ να εμπιστευτώ γυναίκα", τους ανταπαντάς με το ίδιο κλισέ σενάριο "είμαι σκύλα, για τις ευθύνες απευθυνθείτε στον πρώην μου, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο διαθέσιμα δια παν ενδιαφερόμενον" και το παίρνεις απόφαση ότι ο έρωτας έχει πεθάνει, άρα δεν υπάρχει και κανένας λόγος να κάνεις σχέση χωρίς να υπάρχει έρωτας. Συνειδητοποιείς πόσο καλά περνάς μόνη σου και σκέφτεσαι ότι δεν υπάρχει λόγος να κάνεις σχέση ούτε καν για να βγουν πιο εύκολα τα γεράματά σου: οι άνδρες πεθαίνουν νωρίτερα από τις γυναίκες, οπότε πάλι μόνη θα μείνεις. Αντιθέτως, σκέφτεσαι σοβαρά να κάνεις/υιοθετήσεις ένα παιδί, για να έχεις τουλάχιστον κάποιον νεότερο να σε νοιάζεται και να σε γηροκομήσει. Τέλος, συνειδητοποιείς κάποια στιγμή ότι η εποχή της φρίκης σού έχει έχει αφήσει μία πολύτιμη κληρονομιά: αστείρευτη έμπνευση για κείμενα ρομαντικά, μελαγχολικά, σαρκαστικά, χιουμοριστικά, σεξουαλικά, ερωτικά... Κείμενα που πρέπει να τα κάνεις βιβλίο, μη σου πω και σενάριο με τόσο σεξ και βία που μπροστά του το sex and the city θα μοιάζει με ξενέρωτο άρλεκιν, για να χεστείς επιτέλους στο τάλιρο. Και ξεκινάς με την αφιέρωση: to my beloved Mr. X who made me the bitch I am.

Χωρίς αναπνοή

Καμιά φορά, σπάνια, μου συμβαίνει αυτό που πάθαινα συνέχεια μαζί σου τότε. Ένας επίμονος πόνος σε ολόκληρο το σώμα μου, πάνω στο δέρμα μου, που ξέρω ότι θα μου περάσει μόνο αν έρθεις και με εξαφανίσεις μέσα στην αγκαλιά σου... κι εγώ κολλήσω σφιχτά πάνω σου κρατώντας την αναπνοή μου για να μην κυλήσει ο χρόνος. Δεν το είχα νιώσει ποτέ ως τότε και δεν το ξανάνιωσα ποτέ έκτοτε... μόνο πού και πού ακόμη μαζί σου. Στριφογυρνάω στο κρεβάτι μου και ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να φύγει, ξέρω ότι ειναι ο πόνος της απεξάρτησης από σένα και το σώμα που θυμάται... Θυμάμαι τότε τα λόγια ενός πρώην χρήστη που μας είχε μιλήσει στο σχολείο, πολλά πολλά χρόνια πριν: 'όταν ήμουν στη φάση της απεξάρτησης από τον εθισμό, οι πόνοι ήταν τόσο αφόρητοι που πήγαινα και χτυπούσα χέρια και πόδια στον τοίχο τόσο δυνατά για να τα σπάσω και έτσι να μπορέσω να ξεχάσω τον άλλον πόνο, εκείνον τον αφόρητο πόνο' 
Και νιώθω και 'γω περίπου το ίδιο...

wtf?

επειδή όλα είναι σεξ...

αν προσπαθήσω να περιγράψω τις τελευταίες μέρες, θα πρέπει να πω:


πίπες...

και π@@τσες μπλε...

και με πάει πίπ@-κώλο...

και γ@μιέτ@ι ο Δίας...

και άι σιχτίρ...



αααα... και τώρα που το θυμήθηκα... πέρσι τέτοια εποχή αποφάσιζα να κάνω τη μεγαλύτερη υπέρβαση τη ζωής μου... το πόρισμα; totally not worth it... μ@λ@κίες με περικεφαλαία....


άντε, και καλό μήνα!

Σπαζοκεφαλιές

Σκεφτόμουν χθες την ώρα που ντυνόμουν -πάντα τα καλύτερα την ώρα που ντύνομαι μου 'ρχονται, δεν ξέρω γιατί- ότι εκεί έξω στον κόσμο, από τις singles που κυκλοφορούν, οι περισσότερες είναι μια χαρά, αξιόλογες, αξιοπρόσεκτες κοπέλες, έξυπνες, όμορφες, "κανονικές". Κι όμως είναι μόνες, βρε παιδιά. Αντιθέτως -και άντε θα πω κατά κανόνα, για να μην λέτε ότι γενικεύω- από τους singles εκεί έξω οι περισσότεροι είναι για τα μπάζα. Εννοώ ότι εγώ όσο καιρό -και πιστέψτε με είναι πολύς- τριγυρνώ σαν single έχω γνωρίσει υπέροχους, έξυπνους, ωραίους τύπους... που είναι σε σχέση! Και άλλους τόσους ηλίθιους, άκομψους, χωρίς γοητεία/χιούμορ/σεξ απίλ που είναι μόνοι. 

Αυτή η ατελής εξίσωση με έβαλε σε πολλές σκέψεις και δεν ξέρω, τι απ' όλα συμβαίνει;

1. οι ωραίοι τύποι είναι τόσοι λίγοι που τους πρόλαβαν όλους;

2. ποιες είναι αυτές που τους πρόλαβαν; ωραίες τύπισσες σαν αυτούς ή κάποιες που είναι για τα μπάζα;

3. κι αν τους πρόλαβαν αυτές που είναι για τα μπάζα, τότε πώς αυτοί μπορούν ακόμη να θεωρούνται "ωραίοι τύποι";

4. αν πάλι τους πρόλαβαν ωραίες τύπισσες σαν αυτούς, τότε πώς γίνεται να παραμένουν μόνες ένα σωρό ωραίες τύπισες;

5. αν επίσης οι ωραίες τύπισσες πρόλαβαν τους ωραίους τύπους, τότε γιατί αυτές που είναι για τα μπάζα δεν καπαρώνουν αυτούς που είναι για τα μπάζα, ώστε να αδειάσει ο τόπος;

6. μήπως γιατί αυτούς και αυτές που είναι για τα μπάζα δεν τους θέλει κανείς και παραμένουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι;

7. γιατί όμως κυκλοφορούν ελεύθερες και ένα σωρό άλλες κοπέλες που δεν είναι για τα μπάζα;

8. ισχύει τελικά ότι οι γυναίκες είναι πολύ περισσότερες και δεν χωράνε να "βολευτούν" όλες; 

9. ή μήπως τελικά οι ωραίες τύπισσες δεν έχουν και τόση ζήτηση;

10. κι αν, εν πάσει περιπτώσει, υπάρχουν κι άλλοι, πολλοί, ελεύθεροι άνδρες που είναι ωραίοι τύποι, πού στο καλό βρίσκονται;

ΕΠΙΣΚΕΨΕΙΣ

Το ξέρω ότι το blog μου είναι τόσο σούπερ wow που όλοι σπρώχνονται όχι μόνο να το διαβάσουν, αλλά να δανειστούν κάτι από τη λάμψη του :P Δεκάδες είναι τα μέιλ που λαμβάνω από φανατικούς αναγνώστες που μου ζητούν, εκλιπαρόντας με, να φιλοξενήσω ένα κειμενάκι τους. Και εγώ επειδή είμαι μεγαλόψυχη και ταπεινή και καλός άνθρωπος, αποφάσισα να τους προσφέρω το βήμα που επιθυμούν. Ιδού λοιπόν ένα φιλοξενούμενο κείμενο!

(Όχι, δεν είμαι τόσο σκ@@@τόψυχη και ψωνισμένη... έχω απλώς τη χαρά να φιλοξενώ το κείμενο μιας πολύ αγαπημένης φίλης που θέλει να μοιραστεί κάτι δικό της μέσα από αυτό εδώ το blog. Ελπίζω να το απολαύσετε!) 

Η blogirl είναι καλή μου φίλη... θεωρώ άτομο με διαύγεια πνεύματος, καλή πένα και το κυριότερο;;; απύθμενο ρεαλισμό και όνειρα... (μην ρωτάτε πως γίνεται...γίνεται...)

Απολαμβάνω τα άρθρα-εξομολογήσεις της και της είχα υποσχεθεί να γράψω κάτι για το blog της...

Ο λόγος λοιπόν για τους μαλλιάδες!

Πάντα μου άρεσαν οι μαλλιάδες, το μακρύ μαλλί είχε για μένα -και δυστυχώς εξακολουθεί να έχει- μία ανυπέρβλητη γοητεία... υποθέτω γιατί ο πρώτος εφηβικός μου έρωτας ήταν ένας μαλλιάς - τώρα είναι ινδουιστής με πράσινο γένι και κάνει διαλογισμό στην παραλία μπροστά στο εξοχικό μας και η ινδουίστρια φίλη του (χορτοφάγοι και οι δύο) τον παρακολουθεί από το σπίτι γιατί κάνουν χωριστά διαλογισμό και μετά μοιράζονται τις υπερκοσμικές τους εμπειρίες - θου Κύριε και είναι και πρώτες μέρες του χρόνου...

Τεσπά σε συνδυασμό με το να είναι ο άλλος μουσικός, μάλλον είναι το στοιχείο μου... λυρισμός και ελεύθερο πνέυμα, ανεξαρτησία και έμπνευση (τώρα απλώς παρουσιάζουμε  ε;... κριτική μετά)

Αν τώρα συνδυάσεις και ότι οι πρώτες μου περιηγήσεις στα λιμάνια του σωματικού έρωτα (sex στην καθομιλουμένη) ήταν με έναν μαλλιά μπασίστα με τον οποίο γύρισα με τα πόδια όλη την πόλη των φοιτητικών μου χρόνων το πρώτο βράδυ που «το πλοίο μας έπιασε λιμάνι» και μάλιστα πριν καν «πιάσει λιμάνι» - παρεπιτόντως τώρα συνειδητοποιώ πόσο πτώμα ήμουν από τόσον ποδαρόδρομο και άρα όλη η γλυκιά κούραση και ο ολοήμερος ύπνος της επόμενης μέρας μάλλον αποτέλεσμα αυτού ήταν και όχι της ξεχωριστής (και πολύωρης ομολογουμένως) εμπειρίας που ακολούθησε του περιηγητικού περιπάτου σε κάστρα και παραλίες...

Αν σε όλα αυτά προσθέσεις ότι γνωρίζω συνεχώς «ελεύθερα πνεύματα» που γυρίζουν όλη την Ελλάδα με μία αλογοουρά στις αποσκευές τους... και εδώ απαριθμώ: έναν μπασίστα/πληροφορικάριο, εναν ντράμερ/οδηγό του ΕΚΑΒ -αχρείαστος να ΄ναι ο άνθρωπος-, έναν της κλασσικής μουσικής μάλιστα/εκπαιδευτικό, έναν έτερο ντράμερ/τεχνοκράτη(!!!), έναν βιολοντσελίστα/ξυλουργό, έναν μπλαγλαματζή/αγνώστων λοιπών στοιχείων... και θα μπορούσα να συνεχίσω... χωρίς αυτό να σημαίνει ότι «πιάσαμε λιμάνι» με όλους αυτούς, καταλήγω στο ασφαλές συμπέρασμα ότι για όλα φταίει η χριστιανορθόδοξη ανατροφή που είχα ως νεαρή κορασίς από την αρβανίτισσα γιαγιά....

ΓΙΑΤΙ; Θα πουν οι θρήσκοι και πιστοί...ΓΙΑΤΙ; θα πουν και οι άθεοι...

Μα γιατί είναι εμφανές ότι ενώ  όλοι οι παραπάνω μόνο σωτήρες δεν είναι (ούτε το λιμάνι μπορούσαν να βρουν, ούτε πορεία να χαράξουν, ούτε ανεξευρένητες περιοχές και νησάκια να ανακαλύψουν, ούτε ξεκάθαρα να ρίξουν άγκυρα ή να φύγουν για το κωλοάγνωστο τελοσπάντων....), εγώ κυνηγάω την εικόνα ενός ρομαντικού σωτήρα μαλλιά που ευαγγελίζεται την αγάπη και την αφιέρωση, ενός μαλλιά που θα διαχωρίσει την θάλασσα από πίστη στον συνάνθρωπο, ενός μαλλιά υπέρμαχου της αυταπάρνησης προκειμένου να είναι ευτυχισμένοι οι άλλοι, ενός μαλλιά που δεν ξέρω αν θα είναι μουσικός, αλλά αναμένω, για να μην πω λαχταρώ, να κάνει την καρδιά μου να τραγουδήσει πολλές διαφορετικές μελωδίες.. και το κορμί μου να στροβιλιστεί σε μπάσα και βιμπράτα, μπλούζ και ροκιές...

Ουφ γιαγιά, που να ήξερες τι κακό μου έκανες όταν μου έλεγες να αγαπάω τον Χριστούλη... και τον αγαπούσα πολύ τότε, τώρα ως άθεη αγαπώ τον άνθρωπο (ή τελοσπάντων προσπαθώ να βρω λόγους να μας αγαπήσω...)

Πού καταλήγουμε λοιπόν;

Ότι οι γυναίκες αναζητούμε πάντα έναν σωτήρα;

Ότι πετάμε στα σύννεφα;

Ότι ονειροπολούμε;

Εγώ πάντως σήμερα το πρωί σηκώθηκα μία ώρα αφότου ξύπνησα... γιατί ονειρευόμουν ξύπνια έναν κοντοκουρεμένο με υπέροχη φωνή και γυαλάκια, μαζεμένο και ευγενικό... φλαουτίστα...

Εεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!

Δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα μεμιάς!!!

Καλές ονειροπολήσεις. 

 Betty Boop

 

EYXH

Για το δύο χιλιάδες δεκατρία σας εύχομαι ολόψυχα...

άντε αγαπηθείτε!


Καλή χρονιά σε όλους!