Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

Στο κρεβάτι...



Σάββατο πρωί: στο κρεβάτι
Σάββατο μεσημέρι: ακόμη στο κρεβάτι
Σάββατο απόγευμα, νωρίς το βράδυ: κι όμως, ακόμη στο κρεβάτι!
Εγώ κι αυτός έχουμε γίνει ένα. 
Ο ιδρώτας τρέχει ασταμάτητα, τα μέλη μου μουδιάζουν, το μυαλό μου έχει θολώσει... Τόσο που δεν αντέχω άλλο... Αρχίζουν οι παραισθήσεις...
Δεν μπορώ παρά να του ζητήσω να σταματήσει, να φύγει...


...............................................................



Πυρετέ, μ' ακούς;; Στα πόσα ντεπόν "την κάνεις";

Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

Τα αγαπημένα μου!



Μετά από πρόσκληση του αγαπητού μπλόγκερ φίλου ντελίριουμ τρεμένς, που πολύ με χαροποίησε, βουαλά, σας αραδιάζω τα δέκα αγαπημένα μου! Επειδή δεν ξέρω αν τα "αγαπημένα" πρέπει να αναφέρονται στο 2011 ή αν πρόκειται για all times favorite, έκανα μια μίξη, κατά πώς με βόλευε! :) :)


1. Αγαπημένη στιγμή: 26 Οκτωβρίου 2011... πρώτο βράδυ στο καινούριο σπίτι!




2. Αγαπημένο άρωμα: μμμ... δεν έχω "αγαπημένο" άρωμα. Εξαιρείται η ανδρική μυρωδιά :) 





3. Αγαπημένο φαγητό: ιταλική και ινδική κουζίνα. Όπως επίσης και τα ζουμερά μπέργκερς... Είμαι λιχούδα, πώς να απομονώσω ένα φαγητό; Συγκλονιστική πρόσφατη ανάμνηση: αυτό που μου μαγείρεψε η αγαπημένη φίλη Μαρία, σπαγκέτι με σολομό και πέστο άνιθου (κρίμα που δεν έχω φωτογραφία του)! γιάμι! 





4. Αγαπημένο γλυκό: σ ο κ ο λ ά τ α! Ειδικά με φρούτα ή/και ξηρούς καρπούς. Σε στερεή, υγρή (σουφλέ) ή μαλακή (μους) μορφή... Σλουρπ!





5. Αγαπημένο ποτό: κόκκινο κρασί το χειμώνα. Καϊπιρίνια το καλοκαίρι.




6. Aγαπημένο βιβλίο: στα "νιάτα" μου ήμουν βιβλιοφάγος... άπειρα παιδικά και εφηβικά βιβλία αγάπησα... (και μετά τη φλασιά που έφαγα ύστερα από την επίσκεψη στου τρεμένς, θα απομονώσω το παιδικό "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας"). Τώρα, θα ξεχωρίσω αυτά του Ίρβιν Γιάλομ.




7. Αγαπημένο τραγούδι: τώρα σωθήκατε... Απλώς δεν υπάρχει! Όμως ένα τραγούδι που πρωτοάκουσα περίπου 12 χρονών και ήδη από τότε με συγκλόνισε και με θυμάμαι να το βάζω στο κασετοφωνάκι μας, να το ακούω και μετά rewind και να το ξανακούω και μετά ξανά rewind και ξανά και ξανά, είναι αυτό:





8. Aγαπημένη σειρά: θα γίνω γραφική αν πω το sex and the city; Α, και τους singles! Έχω μείνει πολύ πίσω, το ξέρω, αλλά εδώ και μία τριετία δεν ξέρω καν τι παίζεται!



9. Aγαπημένη έξοδος: για ποτό και φαγητό με φίλες, Σάββατο αργά το απόγευμα κάπου στο κέντρο της Αθήνας (ή της Θεσσαλονίκης, το παίζω σε δύο ταμπλώ), ή για ουζάκι, Κυριακή μεσημέρι στον Πειραιά.





10. Aγαπημένη διαδρομή, φέτος: το κομμάτι της παραλιακής διαδρομής από τον Πειραιά στο Πέραμα.





ΥΓ. Εγώ θα ήθελα να προσκαλέσω τους:


cat on a hot tin roof
θυμάμαι ό,τι εσύ ξεχνάς
vanilla (common sense is not so common)
άλλη μία μέρα στο ράφι
hope's performance


να μας πουν τα δικά τους αγαπημένα!

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2012

Ερωτηματικά χειμερινής νυχτός...




Να βγει κανείς ή να μη βγει; ιδού η απορία;
Και εξηγώ: γνωρίζεις κάποιον τύπο και επέρχεται έξοδος γνωριμίας, όχι ακριβώς date. Και πηγαίνει μέτρια, ούτε φρικάρεις (γιατί από τύπους-κουλαμάρες άλλο τίποτα!) ούτε και ενθουσιάζεσαι... Ούτε σου γίνεται κανένα κλικ, αλλά ούτε ακούς καμία εσωτερική φωνή να σου ψιθυρίζει "καν' την όσο είναι καιρός!"
Και ερωτώ: ξαναβγαίνεις μαζί του, ναι ή ου; Και, άντε, άμα εξαφανιστεί, σε βγάζει και από το δίλημμα... αν όμως δεν εξαφανιστεί -που δεν εξαφανίστηκε- και σου ξαναπροτείνει έξοδο, τι κάνεις; Βγαίνεις ή δεν βγαίνεις;
Κι ας πούμε ότι λέμε "ναι, βγες, τι έχεις να χάσεις;" Αλλά από την άλλη, άμα σε ξέρεις... και ξέρεις ότι αυτά τα μέτρια συνήθως δεν σου βγαίνουν... και ότι κι άλλες φορές έχεις ξαναπεί "έλα μωρέ, δοκίμασέ το, τι έχεις να χάσεις" και εντέλει πήγε "τζάμπα" (ΟΚ, τίποτα δεν πάει τζάμπα, αλλά με πιάνετε, νομίζω)... τι νόημα έχει να ξαναδοκιμάσεις...
Εκτός κι αν πρέπει να το πας λίγο ακόμη, μέχρι να αποφανθεί ο υπέρτατος κριτής - που είναι αλάνθαστος, αλλά δεν μπορώ να αποκαλύψω ποιος είναι επί του παρόντος ;)

ουφφφ... 

ΥΓ. σαν να το ακούω το σχόλιο που θα πέσει από κανέναν από εσάς: "κοπελιά, και μόνο που το μελετάς, σαν να μην τον έχεις απορρίψει τον τύπο"!

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά!



Προς αγαπητούς κυρίους αρσενικούς αναγνώστες του blog:

εύχομαι η δική σας τύχη να είναι καλύτερη!

Μην καταθέτετε τα όπλα, πάντα υπάρχει η ελπίδα να λυθεί το μέγα μυστήριο με τις γυναίκες!

Τι κι αν δεν τα κατάφεραν άλλοι... εσείς μπορείτε! (;)





Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012

Αγαπημένε Άγιε Βασίλη...


τώρα που ξεμπέρδεψες με τα δώρα των παιδιών, απευθύνομαι σε σένα λίγο πριν επιστρέψεις στο σπιτάκι σου να ξεκουραστείς.
Το 2011 ήσουν πολύ καλός μαζί μου, το παραδέχομαι και σε ευχαριστώ! Τι σπίτι, τι δουλειά, δεν έχω παράπονο! Γι' αυτό, μην τα χαλάσουμε φέτος, ε;
Να τον στείλεις τον πρίγκηπα, σε παρακαλώ, δεν πειράζει αν δεν έχει άσπρο άλογο, ας έρθει με τα πόδια... Δεν θα τολμούσα να σου ζητήσω κι άλλο δώρο, αλλά να, είναι που μόνη μου τόσους βάτραχους έχω φιλήσει, κανείς δεν μεταμορφώθηκε!

Σε ευχαριστώ θερμώς και προκαταβολικώς,

η bLoGirL.