Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Λίγα λόγια, σήμερα...

Η φίλη μου η Μαρία είναι ερωτευμένη, πολύ ερωτευμένη... αυτό δεν είναι πολύ σπουδαίο νέο, γιατί η φίλη μου η Μαρία είναι κάθε τρεις και λίγο ερωτευμένη! Το σπουδαίο νέο είναι ότι και ο Α. είναι ερωτευμένος μαζί της! Και το άλλο σπουδαίο νέο είναι ότι, επιτέλους, σε αυτή την παρέα που έχει την τάση να μπλέκει με κάτι "περιπτώσεις", "περιπτωσούλες", ενίοτε και "περιπτωσάρες", φαίνεται να προέκυψε υγιής έρως! 

Μου έλεγε χθες η Μαρία πως ο Α. συνδυάζει ένα-ένα όλα τα στοιχεία που την εξίταραν στις προηγούμενες σχέσεις και "σχέσεις" της και σκεφτόμουν πόσο υπέροχο -και μάλλον εξαιρετικά σπάνιο- είναι να βρεις κάποιον που να τα έχει "όλα"... (ΟΚ, μεγάλη κουβέντα αυτή, και το πιθανότερο αναληθής, αλλά σήμερα δεν θέλω να μιλήσω για τα "αλλά"...) Και μου έλεγε επίσης ότι ώρες ώρες νιώθει να χάνεται και πάλι σκέφτηκα πόσο μοναδικό είναι όταν το βιώνεις αυτό αμοιβαία... 

Και σήμερα, την ώρα που οδηγούσα, άκουσα στο ραδιόφωνο αυτό το τραγούδι, ίσως μελό ή ξεπερασμένο ή ξενέρωτο, αλλά εμένα μου θύμησε την εφηβεία μου, τότε που ερωτευόμασταν και καρδιοχτυπούσαμε και "τα φτιάχναμε" και νομίζαμε ότι θα είναι για πάντα... Και σκέφτηκα επίσης ότι ο έρωτας είναι τόσο καθηλωτικός, ώστε είναι περιττό να πεις πολλά...

Οπότε, Μαράκι, παρόλο που δεν ταιριάζει με την ψυχική σου διάθεση, αυτό είναι για σένα...




Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Γκόμενες...



Περίπτωση 1η:

(Ζευγάρι, στο τηλέφωνο)

- Θα βρεθούμε το βράδυ, μωρό μου;

- Εεεε, βασικά [...], να το αφήσουμε για άλλη μέρα; Έχω τρομερό πονοκέφαλο σήμερα...

(μεγάλη πληγή ο πονοκέφαλος)


Περίπτωση 2η: 

(Άγνωστοι, στο μπαρ μετά τις πρώτες συστάσεις)

- [...] έχεις σχέδια για αύριο;

- Όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι χαζοδουλίτσες. Εσύ, [...];

- Άσε, εγώ πρέπει να καθαρίσω το σπίτι. Πήρε φωτιά το διαμέρισμα της διπλανής και έχω γεμίσει στάχτες. Χαμός σου λέω!

(καλή η καθαριότητα, αλλά με τέτοια ατάκα για φλερτ, γέμισαν στάχτη οι προσδοκίες!)


Περίπτωση 3η: 

Την επομένη πρώτου ραντεβού, που κύλισε συμπαθητικά και σφραγίστηκε με φιλί για καληνύχτα. Χτυπάει το τηλέφωνο: 

- Γεια σου, τι κάνεις; Πέρασα πολύ ωραία χθες. Θέλεις να βρεθούμε ξανά το βραδάκι;

- Και γω πέρασα όμορφα, αλλά σήμερα δεν μπορώ. Να τα πούμε αύριο;

- ΟΚ. Θα μιλήσουμε αύριο.

Περνάει λίγη ώρα... Μεσολαβούν πέντε συνεχόμενα sms, με διαδοχικό περιεχόμενο: "έλα, σε παρακαλώ, πες ναι. θέλω να σε ξαναδώ ΣΗΜΕΡΑ" / "Απάντησε μου, γιατί δεν απαντάς;" / "Κατέβα, έχω έρθει και σε περιμένω. [...] μ' ακούς, σε περιμένω!" Αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο επίμονα:

- Έλα, πού είσαι επιτέλους; Γιατί με αποφεύγεις;

- Δεν σε αποφεύγω. Σου είπα ότι δεν μπορώ να σε δω σήμερα και σε παρακαλώ, μην συνεχίζεις έτσι, γιατί θα αρχίσω να ενοχλούμαι.

- Δεν είναι δυνατό, ρε πούστη μου. Πάλι η ίδια ιστορία! Βέβαια, ούτε εσύ διαφέρεις, γιατί να πιστέψω ότι διαφέρεις; Πρώτα φιλιά και υποσχέσεις και μετά δεν σε ξέρω, δεν σε είδα. Δεν μπορεί κάποιο λάθος θα κάνω, προφανώς είναι δικό μου το σφάλμα! Έχω φτάσει τα 40 και δεν έχω έναν άνθρωπο πλάι μου, σίγουρα εγώ φταίω [...]! Πες μου τι, τι φταίει, τι; Πες μου! Δεν θέλω πολλά, ρε γαμώτο, [...] μια αγκαλιά! Τελείωσε, δεν θέλω να σε ξαναδώ, μην μου ξανατηλεφωνήσεις ποτέ! (Κλείνει το τηλέφωνο)

(τι σου κάνει η κρίση ηλικίας, ειδικά αν συνοδεύεται από κρίση υστερίας!)


Για να συμπληρώσετε τα κενά [...], διαβάστε παρακάτω:

Περίπτωση 1η:

(Ζευγάρι, στο τηλέφωνο)

- Θα βρεθούμε το βράδυ, μωρό μου;

Εεεε, βασικά, Μαίρη μου, να το αφήσουμε για άλλη μέρα; Έχω τρομερό πονοκέφαλο σήμερα...



Περίπτωση 2η: 

(Άγνωστοι, στο μπαρ μετά τις πρώτες συστάσεις)

Χάρηκα για τη γνωριμία, Ηλέκτρα. Για πες μου, έχεις σχέδια για αύριο;

Όχι κάτι ιδιαίτερο, κάτι χαζοδουλίτσες. Εσύ, Παναγιώτη;

Άσε, εγώ πρέπει να καθαρίσω το σπίτι. Πήρε φωτιά το διαμέρισμα της διπλανής και έχω γεμίσει στάχτες. Χαμός σου λέω!



Περίπτωση 3η: 

Την επομένη πρώτου ραντεβού, που κύλισε συμπαθητικά και σφραγίστηκε με φιλί για καληνύχτα. Χτυπάει το τηλέφωνο: 

Γεια σου, τι κάνεις; Πέρασα πολύ ωραία χθες. Θέλεις να βρεθούμε ξανά το βραδάκι;

- Και γω πέρασα όμορφα, αλλά σήμερα δεν μπορώ. Να τα πούμε αύριο;

ΟΚ. Θα μιλήσουμε αύριο.

Περνάει λίγη ώρα... Μεσολαβούν πέντε συνεχόμενα sms, με διαδοχικό περιεχόμενο: "έλα, σε παρακαλώ, πες ναι. θέλω να σε ξαναδώ ΣΗΜΕΡΑ" / "Απάντησε μου, γιατί δεν απαντάς;" / "Κατέβα, έχω έρθει και σε περιμένω. Τώνια, ακούς, σε περιμένω!" Αρχίζει να χτυπάει το τηλέφωνο επίμονα:

Έλα, πού είσαι επιτέλους; Γιατί με αποφεύγεις;

Δεν σε αποφεύγω. Σου είπα ότι δεν μπορώ να σε δω σήμερα και σε παρακαλώ, μην συνεχίζεις έτσι, γιατί θα αρχίσω να ενοχλούμαι.

Δεν είναι δυνατό, ρε πούστη μου. Πάλι η ίδια ιστορία! Βέβαια, ούτε εσύ διαφέρεις, γιατί να πιστέψω ότι διαφέρεις; Πρώτα φιλιά και υποσχέσεις και μετά δεν σε ξέρω, δεν σε είδα. Δεν μπορεί κάποιο λάθος θα κάνω, προφανώς είναι δικό μου το σφάλμα! Έχω φτάσει τα 40 και δεν έχω έναν άνθρωπο πλάι μου, σίγουρα εγώ φταίω που είμαι ένας άντρας μόνος! Πες μου τι, τι φταίει, τι; Πες μου! Δεν θέλω πολλά, ρε γαμώτο, κάποια να γείρω πάνω της, μια αγκαλιά! Τελείωσε, δεν θέλω να σε ξαναδώ, μην μου ξανατηλεφωνήσεις ποτέ! (Κλείνει το τηλέφωνο)



Σημ. Όλες οι παραπάνω καταστάσεις είναι αληθινές και όχι δημιούργημα της αχαλίνωτης φαντασίας μου! Τα ονόματα άλλαξαν προς χάριν διακριτικότητας.













Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Νύχτες με τον εχθρό μου










 Είχα κάποτε μια φίλη που ερωτεύτηκε αυτόν που λέμε "ο λάθος άνθρωπος". Λάθος σε όλα, για δέσμευση, συνεννόηση, επικοινωνία. Πολυγαμικός, ελαφρώς μισογύνης, εριστικός, εγωιστής... Αλλά και έξυπνος, χιουμορίστας, αρρενωπός, κατά βάθος τρυφερός και, κυρίως, εξαιρετικός εραστής. Δεν ήθελε και πολύ η φίλη, έγινε το κακό και το κρεβάτι τους ξεκίνησε να παίρνει φωτιά. 


Δυστυχώς, μαζί με το κρεβάτι πήραν φωτιά και τα μπατζάκια της και αφού πέρασε (και μεις μαζί) πολλούς, πάρα πολλούς εφιαλτικούς μήνες με συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, κλάματα, συμπτώματα στέρησης και πισωγυρίσματα εδέησε και τον ξεπέρασε τον Mr. Big Trouble. 


Έμεινε, λοιπόν, να αναρωτιέται: βρε πώς το 'παθα εγώ αυτό; Τόσος έρως, τόσος κλαυθμός και οδυρμός για τι; Για λίγο (εντάξει όχι λίγο, πολύ, πάρα πολύ, πάρα μα πάρα πολύ) καλό (εντάξει όχι καλό, εξαιρετικό, θεσπέσιο, breathtaking) σεξ; Και όσο το μυαλό της ανάρρωνε από την ερωτική νιρβάνα, τόσο καθάριζε η εικόνα μπροστά της και έρχονταν οι απαντήσεις. 


Κατ' αρχάς, ιδιαιτέρως την ανακούφισε μία ανάλυση που διάβασε ένα βράδυ αϋπνίας, που έλεγε ότι οι γυναίκες τείνουν κάποιες φορές να ερωτεύονται τα "ακατάλληλα" αρσενικά, δηλαδή τους δυναμικούς επιβήτορες που ουδόλως κάνουν για σχέση, επειδή το DNA τους είναι προγραμματισμένο, από την εποχή που ζούσαμε στα σπήλαια, να αναγνωρίζουν ως καταλληλότερο πατέρα των παιδιών τους -και, άρα, σύντροφο- τον πιο δυνατό άνδρα της φυλής -αυτόν που έβγαινε δηλαδή το πρωί με το ρόπαλο και γυρνούσε το βράδυ σώος, έχοντας εξοντώσει όλους τους αντιπάλους-, γιατί αυτός ήταν που μπορούσε να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα της οικογένειάς του.


Από εκείνον λοιπόν τον δυνατό άνδρα, που τώρα δεν χρειάζεται ρόπαλα για να βρει τροφή ή για να παλέψει με τα μαμούθ, έχει μείνει η τεστοστερόνη, και όσο πιο άφθονη ρέει τόσο πιο εύκολα ξεγελάει το DNA του "αδύναμου" φύλου. Παρηγορήθηκε, λοιπόν, η φίλη ότι το γ@%@@ένο το DNA της έφταιγε, που είχε μείνει μερικές χιλιετηρίδες πίσω και δεν προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα που θέλουν τον άνδρα και σύντροφο εκτός από κυνηγό, και τι να κάνει, τουλάχιστον δεν ήταν ηλίθια, ήταν απλώς γυναίκα!


Επίσης, μια μέρα που έστιβε το κεφάλι της να καταλάβει γιατί το σεξ με τον συγκεκριμένο τύπο ήταν τόσο "διαφορετικό", συνειδητοποίησε ότι δεν ευθυνόταν μοναχά η άτιμη η έλξη... αλλά εξίσου το γεγονός ότι το σεξ ήταν ο βασικός -αν όχι ο μόνος- τρόπος έκφρασης και επικοινωνίας που είχαν οι δυο τους. Ό,τι έλεγαν στο κρεβάτι το έλεγαν... αλλά και ό,τι δεν αρθρωνόταν με λέξεις πάλι στο κρεβάτι έβρισκε χώρο να τρυπώσει και να εκφρασθεί αλλιώς. Κυρίως από τη μεριά της, που πάθαινε γλωσσοδέτη όταν τον έβλεπε... Το σεξ, επίσης, ήταν ο πυροσβέστης της σχέσης τους... όσο την εκνεύριζαν τα ελαττώματά του, τόσο το σεξ γινόταν το πεδίο μάχης για να λύνονται οι διαφορές. Κατάλαβε, με λίγα λόγια, ότι η σεξουαλική εξάρτησή της ήταν μοιραίο να συμβεί, ελλείψει εναλλακτικής επικοινωνιακής πλατφόρμας!


Τέλος, κατάλαβε ότι αυτό το παιχνίδι επιβολής και εξουσίας στο οποίο είχε συμμετάσχει το είχε παραπάρει στα σοβαρά, αντί να το δει όπως ήταν: απλώς ένα παιχνίδι ρόλων, ανάμεσα σε έναν άνδρα (που προσποιείται τον) δυνατό όσο η γυναίκα κάνει την αδύναμη. Κι αυτή, αντί να παίξει με κριτικό βλέμμα απέναντι στον ρόλο της, όπως διακήρυττε ο άμοιρος ο Μπρεχτ, πήγε και μπήκε μες στο πετσί του!


Είχα μήνες να τη δω, ώσπου έπεσα τυχαία πάνω της ένα μεσημεράκι και πήγαμε για έναν βιαστικό καφέ. "Λάμπεις ολόκληρη", τη θαύμασα. "Ολονύχτιο σεξ", μου είπε χαμογελώντας ολόκληρη. - "Νέος έρωτας;" - "Παλιός σαν το καλό κρασί" απάντησε, κλείνοντάς μου το μάτι, και, πριν προλάβω να αντιδράσω, συνέχισε: "Τον άκουγα, πλήρως αποστασιοποιημένη, όλο το βράδυ να παραμιλάει στην αγκαλιά μου, αυτόν τον τόσο καλά θωρακισμένο, δυνατό άνδρα, που επιμένει να επιστρέφει ξανά και ξανά... Έχεις αμφιβολία για το ποιος είναι ο δυνατός της υπόθεσης;" Με κοίταξε με βλέμμα που δεν σήκωνε αντίρρηση, τελείωσε τον καφέ της και απομακρύνθηκε με βήμα όλο αυτοπεποίθηση...